Toch worden de mogelijkheden van keuzehulpen nog onvolledig benut. In het onderzoeksrapport ‘Het gebruik van keuzehulpen, motieven, kansen en drempels bij zorgverleners’ is te lezen waardoor dit komt en wat hieraan te doen is. Het levert aanbevelingen op voor ziekenhuizen, patiëntenorganisaties en ontwikkelaars van keuzehulpen. Ook biedt het een aantal praktische handvatten.
De kernboodschap van dit onderzoek is dat de keuzehulp veel beter wordt ingebed in het zorgproces als hij wordt geïntroduceerd in het kader van ‘Samen Beslissen’. Nog al te vaak wordt de keuzehulp uitsluitend als nuttig voorlichtingsinstrument gezien. Terwijl het juist een geschikt instrument is om de dialoog te versterken tussen patiënt en zorgverlener. Hiervoor is het belangrijk dat de zorgverlener de keuzehulp laat terugkomen in het gesprek, en dat er ook gesproken wordt over de wensen, voorkeuren en individuele situatie van de patiënt,
Het vormgeven van het proces van ‘Samen Beslissen’ valt of staat met goede samenwerking. Alle zorgverleners die direct betrokken zijn bij de zorg aan de patiënt hebben een rol. Dit onderzoek maakt duidelijk dat een afdelingsbrede invoering niet vanzelf ontstaat, wanneer een enthousiaste zorgverlener binnen zijn/haar vakgroep de keuzehulp introduceert. Specialisten hebben vaak een sleutelrol bij de introductie. Maar voor het op de afdeling introduceren van ‘Samen Beslissen’ met bijbehorende keuzehulp ontbreekt bij hen meestal de focus en tijd. Investeren in een tijdelijke kartrekker kan uitkomst bieden. Kijk als team kijken naar de inrichting van het zorgproces en hoe Samen Beslissen en de keuzehulp daarin past. Op die manier kan de keuzehulp doen waar hij voor bedoeld is: patiënten en zorgverleners ondersteunen bij Samen Beslissen.